Snegithi – Anupama

ஆடிப் பாடி, விளையாடி,
கை கோர்த்து நடந்து, முத்தமிட்டு,
முத்தாய் சிரித்து, சிறு பூவாய் மலர்ந்து,
பூரித்து இருக்கயில் ஒரு நாள்..

மனம் குமுற, கண்ணீர் பெறுக,
முதல் முறையாய் தனிமை அதனை
உணர்ந்து நின்றேன், என்
உயிர் சினேகிதி அவளது மரணத்தில்..

இதை கவிதைன்னு சொல்ல முடியுமான்னு தெரியலை… இருந்தாலும் நல்லா இருக்கு…